Ten paskudny Ulcinj.

O orientalnym mieście na samym południu Czarnogóry, nad którym góruje starożytna cytadela.

Zobacz inne wpisy z Czarnogóry:

Poprzedniego dnia zupełnie przypadkiem trafiliśmy na camping Safari przy Wielkiej Plaży w Ulcinj – i mieliśmy naprawdę dużo szczęścia. Wieczorem w barze grał świetny zespół na żywo, a po wypiciu butelki czerwonego Vranaca woda w Adriatyku wydawała się dużo cieplejsza… Możecie sobie też wyobrazić moją nieskończoną radość gdy poczułam pod stopami fantastyczny, drobny piasek charakterystyczny dla tego miejsca.

Wielka Plaża w Ulcinj ciągnie się całe 13 kilometrów, i jest to najdłuższa plaża piaszczysta z tej strony Adriatyku. Ludzi jest bardzo dużo, ale nie zauważa się tego z powodu jej wielkości. Postawione są na niej leżaki z parasolami (koszt wynajęcia na cały dzień to 8 euro) i „chatki” VIP z materacami i firanami (12 euro) – z samego rana wprawdzie nie pobierają opłat, jednak już koło 11 zaczynają chodzić panowie z zeszycikami.

Na plaży jest drobniutki piasek, po którym kapitalnie się chodzi. Koło południa zaczyna tam dość mocno wiać, co stanowi problem gdy nie posiada się leżaka… Piach we włosach, oczach i ustach to nic przyjemnego, dlatego wiele osób zbiera się wtedy z plaży lub płaci te 8 euro by korzystać z plaży w spokoju.

My po odespaniu poprzedniej nocy najpierw przez prawie trzy godziny sprawdzamy czy woda jest wystarczająco ciepła (owszem, jest), a później idziemy plażą do centrum Ulcinj. Z naszego campingu jest tam około 10 kilometrów (oczywiście, na początku wydaje nam się, że dużo mniej), ale iść tak wzdłuż morza to sama przyjemność. Im bliżej miasta tym jednak więcej ludzi.

Dochodzimy do cypla przy porcie Milena – tam zaczyna się ścieżka którą można ten cypel ominąć, by dostać się do miasta (nie ma tam żadnej drogi asfaltowej, samochody jadą z dala od morza). Prowadzi przez krzaczory i miejscami jest bardzo zarośnięta, chociaż nie sposób się zgubić. Krajobrazy po drodze – skały, morze, roślinność – przypomniały nam drogę na Cala Luna. Plaże przy cyplu nie są już piaszczyste, ale nie brakuje amatorów kąpieli. Bliżej miasta jest też plaża wyłącznie dla kobiet.

Kiedy po prawie godzinie przedzierania się przez chaszcze w końcu docieramy do Ulcinj, pierwsze co rzuca nam się w oczy to: chodniki zamienione na parkingi. Drugie: okropnie dużo samochodów (również z Albanii i Kosowa). Oznaką wysokiego statusu społecznego jest tu najwyraźniej posiadanie auta, dodatkowo należy jeździć jak pirat drogowy. Korki ciągną się przez całe miasto i często nie ma po prostu spodobu, by je ominąć. Ciężki przypadek…

Idziemy do centrum, w okolice Małej Plaży i tam straszy nas taki widok:

Mała Plaża w szczycie sezonu

Największy natłok turystów jest w Ulcinj 15 sierpnia, kiedy to Chorwaci, Włosi i Polacy, stanowiący tu największą grupę urlopowiczów, obchodzą święto religijne. Ten dzień jest szczytowy jeśli chodzi o ilość osób, potem jest ich już coraz mnie. Niestety, ponieważ my tak trafiliśmy i nam to bardzo nie pasuje, od razu stamtąd uciekamy, nawet nie wchodząc do wody (a jest strasznie gorąco).

Idziemy za to do starego miasta Ulcinj, zwanego też Kalaja. Jest to twierdza zbudowana prawie 2,5 tysiąca lat temu przez Ilirów. Od tego czasu dostawała się pod kontrolę m.in. Bizancjum, Wenecji i Imperium osmańskiego – każda z tych kultur zostawiła tam swój ślad.

Pełno tam uroczych zakątków i bardzo przyjemnie spaceruje się uliczkami Kalaja. Mam jednak wrażenie, że została bardzo zaniedbane i przez to niszczeje – mieszkańcy i turyści bez skrupułów wyrzucają śmieci czy załatwiają potrzeby gdzie popadnie. Mam nadzieję, że władze Ulcinj wezmą się prędzej do roboty i nie doprowadzą do całkowitego rozpadu tego miasta które, bądź nie bądź, jest jednym z najstarszych w obrębie Adriatyku.

W Kalaja mieszkają nadal ludzie (choć nie widzieliśmy ich zbyt wielu), przede wszystkim jednak jest tu „zagłębie” ekskluzywnych restauracji. W porównaniu jednak do reszty miasta jest tu prawie całkiem pusto i stanowi to wielki kontrast np. do Małej Plaży. Twierdza stoi praktycznie opuszczona, co tworzy lekko nostalgiczny klimat tego miejsca. Raczej smutno-nostalgiczny, miałam wrażenie że patrzę na upadek czegoś niegdyś wspaniałego.

Mimo głodu jakoś nie skusiła nas żadna knajpa w Kalaja, dlatego w poszukiwaniu jedzenia idziemy bardziej w głąb miasta. Niestety, znalezienie fajnej i taniej knajpki graniczy tu z cudem… Mam wrażenie, że w Czarnogórze ogólnie nie ma takiej kultury jedzenia poza domem, jak np. we Włoszech. Restauracje nastawione są tam przede wszystkim na zysk z turystów, przez co ceny bywają hm, nieadekwatne do średnich zarobków mieszkańców tego państwa.

My po kolejnej godzinie tracimy nadzieję i kupujemy borek (taki placek) z mięsem i serem w piekarni… Do Ulcinj nie pojechaliśmy samochodem, przez co teraz musimy wracać na piechotę na camping, przedzierając się między samochodami zaparkowanymi na każdym wolnym kawałku chodnika.

Jak zapewne już można wyczuć z mojego tonu, byłam bardzo rozczarowana Ulcinj. Jest zaśmiecone, tłoczne i zaniedbane, przy czym ceny czegokolwiek nie ustępują tym w kurortach europejskich. Nie chcę osądzać z czego to wynika ta niedbałość władz miasta, jednak jeszcze dużo czasu minie, zanim te okolice dorosną do swych własnych wyobrażeń o sobie. Tymczasem jest to najbrzydsze miejsce jakie widziałam w Czarnogórze i nie polecam nikomu jechanie w te okolice.

Typowy widok w Czarnogórze – niedokończony budynek. Podobno płaci się mniejsze podatki, gdy dom ma dwa piętra, więc ludzie budują tylko jedno, a góra zostaje nieskończona

Szczeniaki bawiące się na parkingu przy sklepie spożywczym. Chociaż trudno to nazwać parkingiem… raczej jest to klepisko, lub gruzowisko

Za to po powrocie na Wielką Plażę od razu poprawia mi się humor… Delikatny piasek, ciepła woda i szum fal – nic więcej nie jest potrzebne do szczęścia.

Kiedy w końcu docieramy do naszego campingu, jesteśmy wykończeni bo zrobiliśmy tego dnia ponad 20 km piechotą. Jednak postanawiamy zmienić lokalizację następnego dnia – jak na takich koczowników 2 dni w jednym miejscu to za wiele!

Nasz bungalow i odkrycie roku: stoliczek na zewnątrz!

Jeśli chodzi o Camping Safari – jest świetny, jednak koło 15 sierpnia niesamowicie zatłoczony. Nie mieli już miejsca na rozbicie namiotu (kosztuje to 12 euro za dwie osoby, jakby co), dlatego postanowiliśmy wynająć bungalow za 15 euro za osobę. Sam ośrodek jest położony tuż przy morzu, dzięki czemu kąpaliśmy się już od samego rana, na przebudzenie. Łazienki czyste, całość bardzo zadbana. Plaża co wieczór jest sprzątana. Jedynym minusem jest odległość od centrum, a podczas jazdy samochodem po Ulcinj trzeba się uzbroić w cierpliwość. Duuuużo cierpliwości.