Rok podróży – czego nauczyłam się w 2015

Rok temu o tej porze wiedziałam już, że 2015 będzie wyjątkowy. Miałam kupione bilety do Lizbony i zarezerwowane mieszkanie z widokiem na ocean. Czego nauczył mnie rok spędzony w podróży?

Nie bój się (albo przynajmniej bój się mniej)

Przed wyjazdem do Lizbony byłam przerażona. Bałam się latania (jak zwykle), życia na jednej walizce, nowego państwa, tego czy poradzę sobie w nowych okolicznościach… Nie mogłam wręcz uwierzyć, że dotrę do tego miejsca i nawet po przyjeździe długo nie mogłam się przyzwyczaić. W końcu jednak przywykłam do nowego i okazało się że kompletnie nie było czego się bać. Ani przez chwilę nie żałowałam też wyjazdu, było (i nadal jest) cudownie!

Widok z pałacu Pena w Sintrze, Portugalia.

Nie potrzebuję tylu rzeczy

Jednym z moich największych strachów było „czy będę miała wystarczająco ubrań”. Jak się okazało, do jednej walizki mieści się naprawdę dużo i musiałam sobie dokupić tylko kilka drobnostek. Teraz już zupełnie przyzwyczaiłam się do braku 30 sukienek do wyboru i wracając do domu na miesiąc byłam w szoku jak dużo mam rzeczy! Ani razu o nich nie pomyślałam podczas ostatnich kilku miesięcy.

Jordaan, najbardziej klimatyczna dzielnica w Amsterdamie. Serio, omińcie Dzielnicę Czerwonych Latarni i chodźcie do Jordaan.

Dobre rzeczy jednak się zdarzają

Przekonałam się o tym gdy w maju wygrałam konkurs National Geographic Traveler i pojechałam do Południowego Tyrolu. Byłam bardzo (bardzo, bardzo!) zaskoczona że mi się to udało, niesamowite że docenili właśnie moje zdjęcia i mogłam wziąć udział w super wyjeździe! Szczerze myślałam że jestem jedną z „tych osób” którym się nic nie udaje – nadal tak myślę, ale już trochę mniej.

Jezioro Braies w Południowym Tyrolu

Nawet z najgorszym zdarzeniem można sobie poradzić

We wrześniu w Wiedniu ktoś włamał się do naszego mieszkania i okradł nas ze wszystkich cennych rzeczy. Było to w top 3 najgorszych rzeczy jakie mnie spotkały w życiu i chociaż do tej pory mam niezłą paranoję (wracając do domu nadal boję się, że drzwi będą wyłamane) oceniam, że całkiem dobrze udało nam się poradzić z całą sytuacją. Nie mam już nadziei że cokolwiek odzyskam, ale naprawdę, nie było tak źle jak mogłoby się wydawać.

Przy kościele św. Boromeusza w Wiedniu

Zbieraj wspomnienia (niekoniecznie zdjęcia)

W Wiedniu straciłam też wszystkie zdjęcia z Paryża, gdzie spędziłam cały sierpień. Ta strata nadal boli, ale pozwoliła przekonać się, że moje dobre wspomnienia z tego miasta są ważniejsze niż to czy i jakie zrobiłam tam fotografie. Teraz uczę się odkładać aparat i skupiać się na chwili. Mimo wszystko, nikt mi nie zabierze tych wszystkich wizyt w Kunitoraya, spacerów po Marais i różowych ciasteczek z piekarni pod domem których chciałabym jeść codziennie (ale Miłosz mi nie pozwolił). To dla tych wspomnień podróżuję, nie dla zdjęć.

Jedno z kilkunastu zdjęć z Paryża jakie mi zostały

Życzę Wam jak najcudowniejszych podróży w nadchodzącym roku, do zobaczenia w 2016 :)