Jak robić lepsze zdjęcia podróżnicze – Sprzęt

Pierwsza część cyklu fotograficznego na Duże Podróże – w którym opowiem czym, jak i kiedy robię zdjęcia.

Ponieważ na blogu już od dawna kładę duży nacisk na zdjęcia, wielu z Was pyta mnie o szczegóły mojego procesu. Przede wszystkim muszę się przyznać, że czasy używania aparatu na zasadzie “klikam i gotowe” mam już dawno za sobą. Obróbce poświęcam więcej czasu, niż samemu “klikaniu” i pewnie nikomu normalnemu się nie będzie się chciało podążać w moje ślady. Za te kilka lat zebrało mi się trochę przemyśleń o fotografii które postanowiłam zapisać w formie praktycznych wskazówek. Mam nadzieję, pomogą Wam robić lepsze zdjęcia z podróży – tak, by dorównywały dobrym wspomnieniom.

Jedno z fajniejszych moich wspomnień – odkrywanie Budapesztu razem z bratem

Zacznijmy jednak od pytania, które każdemu się ciśnie na usta:

“Jaki masz sprzęt?”

Jak każdy zaczynałam od podstawowych „małpek” i do tego roku robiłam zdjęcia na lustrzankach tzw. poziomu “entry” (początkującego, ceny do 1500 zł). Pierwszy był Nikon D60, który kupiłam sobie przed wyjazdem do Maroka, w 2008 roku. Problemem z tym aparatem było to, że dobre obiektywy były dość drogie, więc wyszło na to, że wszystko robiłam na szkle z zestawu. Był to też czas, gdy lustrzanki szybciej poprawiały jakość niż teraz, więc po trzech latach Nikon wydał się już być bardzo słabym aparatem.

Wtedy też kupiłam Pentaxa k-x. Małej ilości osób przychodzi na myśl kupowanie aparatów tej firmy, ale Pentax służył mi przez prawie trzy lata i byłam bardzo zadowolona. To lekki, wytrzymały aparat, który sprawdził się w wielu sytuacjach i z którym bardzo dużo przeżyłam. Wiele razy też spadł mi na podłogę, trzasnął o skałę, został zasypany piaskiem albo pyłem – i dalej robił zdjęcia. Obiektyw z zestawu (18-55mm) okazał się w nim bardzo dobry i mimo tego, że miałam jasną 50 najczęściej korzystałam właśnie z tego pierwszego.

Ponieważ był to najintensywniejszy czas jeśli chodzi o wyjazdy, muszę przyznać że Pentaxem zrobiłam najlepsze zdjęcia w swojej „karierze”. Między innymi to:

Zdjęcie zrobione na Trygławiu w Słowenii. Czy jeszcze uda mi się zrobić lepsze…? No jasne!

Od kilku miesięcy mam Nikona D610 i w końcu czuję się jak profesjonalista. Jest lepszy i szybszy niż cokolwiek co znałam, bardzo ostry i potrafi kręcić filmy w świetnej jakości. Jest też dużo lżejszy od Canona 6d (który jest jego odpowiednikiem) i daje sobie radę w każdych warunkach. Nie znalazłam jeszcze do niego idealnego obiektywu i nie jestem jeszcze biegła w obsłudze tego aparatu, ale wiecie, mam czas. Pomimo tego, że bardzo mi się Nikon podoba, raczej nie poleciłabym go początkującym – bo po co? Jest niewiele osób, którym się przyda 24-megapikselowy aparat, który jest dość duży, drogi i potrzebuje świetnego obiektywu (w cenie drugiego body) żeby te piksele wydobyć. No chyba, że ktoś ma nieograniczony budżet…

Powiem Wam jednak w tajemnicy, że pytanie “jakiego sprzętu używasz” zadają wyłącznie amatorzy. Tak, ilość pikseli robi różnicę, tak samo jak możliwość wyciągnięcia cieni i tonów (jeśli ktoś potrafi), jednak wszystko sprowadza się do… robienia dobrych zdjęć. To z jednej strony śmieszne, a z drugiej przykre dla fotografa, gdy ktoś uważa, że jego pracę wykonał za niego aparat. Który sam się naprowadził na obiekt, znalazł odpowiedni kadr, nacisnął przycisk w idealnym momencie – no i oczywiście potem sam wywołał RAWy.

Piękny pasek do aparatu kupiony w Strapophilia. W końcu widać, że aparat jest bardzo mój!

Oczywiście nie nakłaniam też do przesady w drugą stronę – można zrobić zdjęcie jakiejś ciekawostki telefonem, ale podczas wyjazdu warto pomyśleć o lepszym aparacie. Sama już nawet nie pamiętam jak to jest robić zdjęcia bez lustrzanki, więc umiem polecać tylko aparaty tego typu – te starsze można kupić już za 600 złotych, a zdjęcia wyjdą świetne (w tym poście z Edynburga fotografowałam ośmioletnim Nikonem D50, a jestem bardzo zadowolona). Nic mnie nie przekona, że telefon robi wystarczająco dobre zdjęcia i powinno się na nim tylko poprzestawać. Nawet moja mama widzi różnicę i fotografuje moją starą lustrzanką.

Wiem natomiast, że nie każdemu chce się “taszczyć” sprzętu i woli tzw. “małpki”, którym zdarza się robić lepsze zdjęcia niż DSLRom (o ile kosztują tyle co lustrzanki albo więcej. Jak Fujifilm albo dowolna Leica). Ponieważ nie mam z nimi żadnego doświadczenia napiszę tylko: starajcie się kupować takie, które mają możliwość zapisywania w RAWach, bo jeśli Wam się kiedyś będzie chciało opanować wywoływanie cyfrowe, to ten format bardzo Wam w tym pomoże.

Jakim aparatem robicie zdjęcia? Pochwalcie się w komentarzach!

PS. Od kilku dni można się już zapisywać na newsletter bloga, więc żeby nie ominąć żadnego następnego wpisu, można podać mail poniżej i ja osobiście napiszę o nim przypomnienie. A będzie o czym przypominać, bo teksty są już gotowe i tylko czekają na wrzucenie.